Lekker dromen

Al dagen loop ik in de ronde met een nieuw idee, althans nieuw. Nu ik dit schrijf besef ik eigenlijk dat ik al jaren bezig ben met dit idee maar dat het nu pas werkelijk vorm begint te krijgen. Zo rond mijn 28ste kwam ik in aanraking met een motivational speaker, Brian Tracy. Ik geloof dat ik met de zoveelste poging bezig was mijn gewicht weer op een aanvaardbaar nivo te krijgen. En als zo velen weten, is afvallen voornamelijk volhouden. De eerste paar dagen gaat het goed. Er is veel resultaat, echter na een paar dagen gaat het soms wat minder hard, of een dag soms niet en dan wordt het moeilijk. Smoesen vliegen door mijn hoofd. Het is intrigerend om te zien hoe goed we in staat zijn om ons-zelf voor de gek te houden. Als een kind of een werknemer met zulke verhalen thuis komt, zijn de eerste gedachten, “je denkt toch niet dat ik daar in trap”. Als het om onszelf gaat, is de meest lullige smoes genoeg- om- omtegaan en alles waar we een minuut eerder nog in geloofde te laten varen.
Ondanks dat het meeste er na 10 jaar wel weer aan zit is Brain Tracy wel gebleven. Vele boeken en CD’s heb ik van hem gelezen en geluisterd. Zijn woorden hebben mij aangezet tot het volgen van een studie en op mijn 37ste werd ik de troste bezitter van een HBO-diploma. Met als specialisatie veranderkunde. Veranderkunde is niet meer of minder dan het proces tussen het huidige en het gene waar we graag naar toe willen. Dit alles wordt in werking gezet door 2 sterke emoties van angst of verlangen. Je zult wel denken, 5 jaar studeren en dit is de conclusie, ja simplistisch gezegd wel. In het proces zitten dan nog allerlei technieken om met weerstand om te kunnen gaan en hoe we strategisch deze energie om kunnen zetten in ons eigen voordeel.
Maar in de afgelopen 10 jaar was ik aan het dromen, dromen van een podium. Ik zag mezelf al staan als Brian Tracy, of misschien iets dichter bij huis Remco Claassen. Ik had al podium ervaring op gedaan in mijn DJ-tijd.
Verlangen is wat er nodig is om mensen in beweging te krijgen, waarom hebben veel mensen hier dan moeite mee. Waarom leven veel mensen niet de droom die ze op hun 10de hadden. Of hadden ze helemaal geen droom. Angst…. Faalangst, angst om te praten, negatieve zelfbeeld (veelal gevoed door hun omgeving of ouders) angst voor verlies, angst, angst en nog eens angst. Onbekend is ombemind. Daarnaast houden we liever vast aan dat gene wat we kennen, ook al doet dat soms pijn, heel erg pijn of staat het ons in de weg om verder te gaan en te groeien. Vanuit de veranderkunde zijn er verschillende oorzaken hoe een verandering tot stand komt; single- en dubbleloop veranderingen. Singleloop is van binnenuit – Verlangen. Dubbleloop is van buitenaf – Angst. De wereld om ons heen dwingt ons te veranderen. De veel gehoorde uitspraak, “het was een zware tijd maar het beste wat me of ons in jaren is overkomen” En dit alles is mij niet vreemd.
Ik leerde 10 jaar geleden dat verlangen, onze innerlijke vlam, door ons-zelf hoger en lager te zetten, zelf te besturen is. Zie het als een gaspit, hoe meer gas ik toevoeg hoe harder de pit gaat branden. De vraag is, wat is onze interne gastoevoer. Dat is onze geest. De geest kan geen onderscheid maken tussen wat werkelijk is en wat hij graag wil zien. We kunnen de geest dus voor de gek houden. Zoals ik dat al eerder schreef, doen we dat dan ook regelmatig. We noemen dat ook wel een zelf forfilling profecy, letter vertaald; “voor het zelf invullende parochie” We geloven onze eigen belijdenis. En dat is dan meestal lijden met lange IJ. Dus waarmee we de geest voeden, dat gaan we dan zien en geloven in de werkelijkheid. Van Brain Tracy leerde ik hoe ik mijn gastoevoer kon open zetten. Ik wilde er een vlammenwerper van maken. Tja ik dacht als alles werkelijkheid kan worden, als je het maar voor de geest kan halen. Was alles mogelijk. Ik schrijf mijn doelstellingen op, visualiseer ze, herschrijf ze en denk er regelmatig aan als ik alleen ben, bijvoorbeeld in de auto. Dagdromen, mijzelf de dingen zien doen, die ik nog nooit gedaan heb. In stilte de emotie ervaren.
En zo kwam het dat een maand of 3 geleden ik gevraagd werd om een presentatie te houden over de CE-norm. Verder niet een heel interessant onderwerp maar ik mocht voor 70 ondernemers in de staalbouwbranche een verhaal vertellen. Ik was vereerd dat ze mij vroegen als ondernemer om deze zaal toe te spreken. Als een klein kind verheugde ik mij op deze middag. Als vlotte leerling zette ik een powerpoint in elkaar en bereide mij voor op mijn verhaal. Ik was zenuwachtig, man onvoorstelbaar. Mijn verhaal ging redelijk en had de zaal op momenten te pakken. Maar het was geen optreden om een brief over naar huis te schrijven. Echter vond ik het geweldig, ik voelde mij als een vis in het water. Een gevoel van innerlijk weten kwam aan de oppervlakte, mijn zijn danste de flamengo met een voor mij volstrekt onbekende amazone.
Ik liep de deur uit met een smile van oor tot oor. Ik had mijn vocalpoint gevonden. Spreker zijn en mensen helpen dat gene te krijgen waar hun hart naar verlangde. Ik schreef het 5 jaar eerder in mijn dromenboekje. Momenteel ben ik mijn eerste teksten aan het schrijven, kijk ik op internet naar filmpjes hoe je op youtube een filmkanaal kan beginnen en verdiep ik mij verder in hoe je een goede presentatie houd. Ik zie nu pas wat ik 3 maanden geleden heel erg fout deed. Ik schrijf het met een lach. Verlangen is ook uitproberen, fouten maken, tegenslagen incasseren en vooral doorgaan. Vandaag maakte ik mijn eerste filmpje als spreker, het is een zeer ruwe versie..